....

ისევ წვიმს და წერა მომინდა... ხომ არის სულიერი აშლილობის ფორმები, სავსე მთვარის დროს რომ იჩენს ხოლმე თავს? მე წვიმაში მემართება, სულ წერა მინდება :)
როგორც იქნა, ისევ ხეები ჩანს ჩემი ფანჯრების წინ, გაფოთლილი, გალუმპული ხეები, წვიმით დამძიმებული ფოთლები, წვიმის სუნი ტრიალებს ოთახში.
იმდენი რამ მოხდა ამ ხნის მანძილზე, ვერასოდეს მოვუყრი თავს, ერთად რომ გადმოვცე. ძალიან ბევრი და ძალიან საინტერესო ამბები მახვევია თავს, ახალი და საინტერესო :))
კიდევ უფრო საინტერესო, გული მიგრძნობს, მალე იქნება.
ისევ მრავალწერტილებით ვწერ და ისევ გაურკვევლად ვლაპარაკობ, ისევ არ ვიცი რა მინდა და არც ის ვიცი რას გავაკეთებ, არც ის, რეალურად რა ხდება... ერთადერთი, ჩემი დამოკიდებულება შეიცვალა და გახდა „დაე“.
გარეთ კი ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს...