დღე იყო...ნუღა იტყვი!
გუშინ მთელი დღე სახლის ლაგებას და განსაკუთრებით აბაზანის ხეხვას შევალიე, მერე ისეთი ბედნიერი ვიყავი ყველაფერი რომ ბზინავდა, რომ აბაზანაში გულის საამებლად შევიხედავდი ხოლმე... „მაგრამ ხანგრძლივ ეს სოფელი“... დღეს დილით ვიღვიძებ და ამ ჩემს სიმწრით ნახეხ აბაზანაში სამი კაცი არ არის???? რა უნდოდათ, რას ეძებდნენ... მოკლედ, აღმოჩნდა (გუშინ, გვიან საღამოს) რომ დღეს დილიდან მუშები გვყავდა, მაგრამ რა უნდა გაეკეთებინათ ნიშანდობლივ, ამის ამოცნობა ჩვენი და ჩვენი უნგრელი მეზობლის (ვაფლებს რომ მოვუკითხავთ ხოლმე) ჟესტების ენაზე საუბრის უნარს აღემატებოდა, ხოდა ამ დილით, მე რომ გავიღვიძე ისინი უკვე იქ იყვნენ, აბაანა ოკუპირებული ჰქონდათ, ცხელი წყალი დემობილიზირებული, სამზარეულოს კარი ღიად დატოვებული და დააბოტებდნენ მთელს სახლში რაციებით (მთელს შენობაში ცვლიდნენ რაღაც მილებს და ეტყობა ჩვენ ცენტრალურ ადგილას ვართ დისლოცირებული, თორემ აბაზანასთან დაკავშირებული პრობლემები ჩვენ არ გვქონია). ხოდა ვიყავით ასე, ფრიად გაჭირვებაში. საველე პირობები გავიხსენე და პირის დაბანა და კბილების გახეხვა კი მოვახერხე, მაგრამ მთლად თვის დაბანა გუდამაყრის სტილში არ გამომივიდა, ის კი არა, ასე 12 საათზე შემომივარდა (კი ჯოხით დადის მაგრამ მაინც) ის ჩემი მოხუცი მეზობელი და სულ ჯიკავ-ჯიკავით გამათრია თავიანთ ტუალეტში, თან უნგრულად მეტყველებდა განუწყვეტლივ, წამოდი შე საცოდავო, რა დღეში ხარ სახეზე გეტყობაო, ალბათ ამას თუ მეუბნებოდა :))))) ხოდა ასე. ეს ერთი პრობლემა, რომ კვირა დაიწყო აურზაურით, მე ვერ მოვახერხე დილით ბანაობა (ეს ჩემთვის ამქვეყნიური კატასტროფების ტოპ ხუთეულში შედის), ვიღც კაცები დააბოტებდნენ სახლში. ამის მერე კომპს ეტაკა რაღაცა ჯანდბა, ისეთი ვირუსი ჩამოვწერეეე, თვალით უნახავი, გადამრიააააა, სულ გაშავდა, რაღაცა არაადექვატური გახდა და ნუ, მოკლედ.
ახლა ავეწოწე მაინც, ჩამოვიმხე თავზე ქუდი (რომელიც წინა კვირას კოხტად მეფარა, იმიტომ რომ იმიჯი იყო და ახლა ჩამოვიმხე იმიტომ, რომ თმას ვერ მოვუხერხე ვერაფერი), ჩავტენე ეს კომპი ჩანთაში და წავეხეტე უნივერსტეტში. იქ, რამდენიმე „პროფესიონალს“ ვანახე კომპი და ყველამ უიმედოდ გადააქნია თავი, მაგათმა კი არა თვით დიდმა კვაჭმაც ვერაფერი ვერ უშველა ისეთი ვირუსი მოვძებნე, აბააა, ნიჭი მაქვს მე, ნიჭი. ამ ბორიალში ტელეფონი და ჩემი უნივერსალური რვეული სახლში დამრჩა, ანუ უნივერსტეტშიც კაი გაოგნებული დავდიოდი.
მაგრამ სახლშ მოსვლის მერე დაიწყო საოცრება თუ დაიწყო. ჯერ ერთი შემოვედი თუ არა, გავიყინე (მთელი დღე ღია ქონდათ კარი მუშებს), მერე იატაკს მივეწებე (ტალახიანი ფეხებით დადიოდნენ) და მერე....აბაზანაააააააააააააააააა, ჩემი თეთრი აბაზანაააააა, აი, არ იცით, სუუუულ შავია და მოთუთხნული და გული აგერევა, ვერ შეხვალ ისეთ დღეშია და ნახევარი კი გავწმინდე უკვე, თან პარალელურად დამხვდა დედაჩემის ზარების N რაოდენობა, მოვედი თუ არა, კიდევ რეკავდა, მოკლედ, ჩვეული დომხალი და თან აბაზანააააააააააააააა ;((((((( არადა, ახლა ვის უყვარს, მაგრამ განსაკუთრებით ვერ ვიტან ჭუჭყებს და ზურტყლებს, რამდენ ჭურჭელს და სარეცხსაც გინდა იმდენს დავრეცხავ (ხელით), ოღონდ მტვერი არ გადამაწმენდინო, ან მტვრის წმენდას რომ ვიწყებ, ზუსტად სამ წუთში ერთხელ ვიბან ხელებს და წარმოიდგინეეეეთ, ახლა ეს აბაზანა უნდა ვხეხოოოო, თან გუშინ მაინც არ გამეხეხა ;( არადა, ისეთია ვერ შეხვალ, სამშენებლო მასალების მთელი სპექტრია იატაკზე ;((((( თან ეს კომპი შავია, თან კიდე... კიდეს არ დავწერ მაგრამ ხომ არის ის კიდე-ც ხოდა მე მელანქოლიკი ვარ და არ შეიძლება ამდენიიიიიი
უხ, რა გულიანად ვიტირებდი.......
1 comments:
guli damewva, es ra dReSi yofilxar, mogikvdi Sen! xoda, virusebs rac Seexeba,Cemi Sefia mag sakiTxSi friad niWieri, iseTebs uSveba komps, kompiuterSikebs depresia emarTebaT! :):)
Post a Comment