Friday, October 30, 2009

კარგი დღე გამოვიდა

თავისი პატარ-პატარა ამბებით და ყველაფრით, ბოლოს ჩემთან სტუმრიანობით და რა ვიცი, რაღაცა უცებ დავიღალე ოღონდ, შინაგანად, ერთმა სიტყვამ გადამიწყვიტა ხასიათი თითქოს... სხვა რა, ადრე ბნელდება და გვიან თენდება...ზამთარია ევროპაში. ხვალ ჰელოუინია, ხოდა დილიდან ჯერ რამე აქსესუარი უნდა ვიყიდო, მერე კიდევ რაღაცეები მაქვს „წვრილმანები“ საყიდელი (შოპოჰოლიკობა გავიხსენე ისევ, მანიაკი ვარ და ხამი რა...) მერე წავალ ამ ღონისძიებაზე და აი, ორშაბათის პრეზენტაციისა და სამშაბათის გამოცდისთვის ვინ მოემზადება არ ვიცი, მსურველები გამომეხმაურეთ :)))

Thursday, October 29, 2009

ენერგიები

დღეს რაღაც ენერგიის მოზღვავებით გავიღვიძე, ვღიღნებდი, ვიღიმოდი...მომწონს ჩემი თავი ასე როცა ვარ, რაღაც ყველაფერი მიხარია, ყველაფერი კარგადაა, ყველაფერი კარგია... კიდევ ის, რომ ძალიან საინტერესო ადამიანებთან მიწევს ურთიერთობა, ძველ თუ ახალ ნაცნობებთან, რაღაც ახალი ხდება მათში ყოველდღე და ამ ახლის ამოცნობა მომწონს... აუუუ, რა მაგარიააა, ყველაფერი მაგარია, ყველაფერი კარგადაა და მიხარია და კიდევ დღეს გამოცდა დავწერე და კიდევ რაღაცეები მოვაგვარე და კიდევ რაღცეები დავალაგე (თავში) და კიდევ...მეტი რაღა...კარგი დღე იყო...

Wednesday, October 28, 2009

ვერ გავერკვიე წერა მომბეზრდა თუ სამეცადინო მაქვს..რაღაც უაზრო ამინდებია და მეც უაზროდ ვარ, ან პირიქით.

Tuesday, October 27, 2009

ნუ დაღონდები...

ექვსი წლის წინ ცოცხლები ვიყავით, ბავშვები ვიყავით, თავი დიდები გვეგონა, ცხოვრება გვიხაროდა და უდარდელობაზე ვდარდობდით....ექვსი წელი გავიდა, თითქოს გუშინ გათენდა ის დღე, ან საერთოდ არც გათენებულა და დამესიზმრა...

Monday, October 26, 2009

ახლა თბილისში უკვე 27 დადგა, ნარიყალაზე ალბათ ქალაქთან შედარებით უფრო ცივა, შეიძლება ცრის კიდეც, ხშირად ცრის ხოლმე 27-ის ღამეს...არ ვიცი იქ ვინ არის, მაგრამ გარშემო სიჩუმეა, სადღაც გალავანს მიღმა ქალაქს ძინავს, ზოგს არც სძინავს...ნარიყალაზე ბნელა და ცივა, შეიძლება ბანალურია, მაგრამ იქ მინდა ვიყო....ნარიყალაზე დუმილია ამ დროს ყოველთვის, უკვე მშრალი დუმილი..აღარც ვტირით, აღარც ვხუმრობთ, ავდივართ და ვდუმვართ ხოლმე...სხვა რა შეგვიძლია. მეც ასე ვარ, ცარიელი, აღარც ცუდად, აღარც მოგონებებით სავსე, აღარც მაგონდება, აღარც მტკივა თითქოს, უბრალოდ ჩემი ცხოვრების მუდმივა გახდა ეს ყველაფერი...მგონი პირველი წელია რაც 27 ღამე ნარიყალაზე არ თენდება ჩემთვის, უცნაურია უბრალოდ...

Sunday, October 25, 2009

თავისგამხნევებაპოსტი


პოლიტიკურ მეცნიერებაში რა მიღწევები მექნება ვერ გეტყვით, არც ის ვიცი ფილოსოფოსობა როგორ გამომივა, რაზე ჩამოვყალიბდები, ეგალიტარიანისტი ვარ თუ უტილიტარისტი, თუ ისევ როულზის მიმდევრად დავრჩები (ყველა გაოცებული მიყურებდა ჯგუფში ეს რომ ამოვიკნავლე), მაგრამ ერთი ფაქტია, მზარეულობის კურსებს წარმატებით გავივლი ამ ერთ წლის მანძილზე :)))) კიდევ ის, რომ ჯერ კიდევ ვერ ამოვხსენი როგორ უნდა წერო შენი პოზიცია თემაზე, რომელზეც პოზიცია და რეაქცია არ გაქვს, იმდენად სისულელეა, არა, მესმის ღმ შეიძება კრიტიკ დაუსაბუთო ლექტორს, მაგრამ მთლად იმასაც ხომ ვერ დაწერ საქმე არ ჰქონია ამის დამწერსთქო???? ვარ ასეთ გაჭირვებაში

Saturday, October 24, 2009

და დამრჩა სევდა...

ძალიან მეძნებოდა ეტყობა გუშინ, თორე რამ დამაწერინა აბა ის სისულელე :))) ბრატისლავაში ვიყავი, მომეწონა, საკმაოდ კარგი ქალაქია :) დღეს დაღლილმა გავიღვიძე, დილიდან მოხარშულიც არ ქვია იმას, მე როგორც ვარ, ყველაფერი ერთად მიტევს ხოლმე ამ პერიოდში, გაივლის ესეც...ასეთებს გაუვლია??? ექვსი წელია უკვე და ყველაზე საოცარი ის არის, რომ არაფერი არ იცვლება, განსაკუთრებით ოქტომბერში...როგორი უაზროა ყველაფერი

Friday, October 23, 2009

მეძინებამეძნებამეძინებამეძინებამეძინება

და კიდევ რაღაც აზრები არ მანებებს თავს...თან მომწონს ეს ყველაფერი ;)

Thursday, October 22, 2009

ბევრი მეცადინეობის შემდეგ, ხვალ ბრატისლავაში მივდივარ, სლოვაკეთში უნდა აღვნიშნო უნგრეთის ნაციონალური დღესასწაული, გეტყვით მერე როგორი იყო :))))

Wednesday, October 21, 2009

მთელი დღეა სტატისტიკის დავალებას ვაკეთებთ მთელი კურსი, მართლა მთელი დღე მოვუნდით, გადავირიე. თუმცა ერთი დადებითი თვისება აღმოაჩნდა სტატისტიკას, ერთადერთი საგანია ჯერჯერობით, რომლის დავალების კეთებისასაც, სხვა რამეზე ფიქრის დრო არ გრჩება...მომწონს, იმედია კიდევ მექნება რამე დავალებები :)))

Tuesday, October 20, 2009

უმზეო ქალაქი...


ახლა მივხვდი, მზე მაკლია, აღარც მცივა, აღარც არაფერი, უბრალოდ მზე არ არის, არსად არ არის...

Monday, October 19, 2009

დავიღალე


დავიქანცე, ვერ ვაზროვნებ, თვალები მტკივა და მაინც კომპს ვუყურებ, თავი მტკივა და მაინც რაღაცეებზე ვფიქრობ...კარგი გაგრძელება აქვს ამ ჩამონათვალს...მაგრამ მართლა დაღლილი ვარ ყველანაირი გაგრძელებისთვის.

Sunday, October 18, 2009

ფუუუუუუუ

აუუუ, როდის გაივლის ეს პერიოდიიიიიი, უკვე ყველა მაღიზიანებს, ან რას ვერჩი, მაგრამ მაინც...ამიტანეთ ცოტაც და ასე ორიოდ კვირაში ყველაფერი კარგად იქნება, იმედია...

Saturday, October 17, 2009

ისევ მელანქოლია...

თუმცა მელანქოლიის ადგილიც აღარ დამრჩა, მთელი დღეა პრეზენტაციისთვის ვემზადებით მე და ჩემი ჯგუფელი ლუკაში, გავგიჟდით ბოლოს, დედა ვიგინეთ ორ ხმაში. დვორკინი და კოენი და ორივე ერთამენთს და მერე საკუთარ თვს რომ ეწინააღმდეგება და რაღაც აბსურდულ და უტოპიურ იდეებს რომ ამტკიცებს...აღარ შემიძლია...გადავირიეეეეეე, მივაკვდით რა ამ დვორკინს, მაგრამ სამაგიეროდ ხვალ დავიძინებ :)))

Friday, October 16, 2009

მოწყენილი დღე


არ უწვიმია, უბრალოდ მოწყენილი დღე იყო...ისეთი, რაც უნდა აანთო, ოთახს რომ ვერ ანათებ :(( ვერც ქალაქს, ვერც სულს...არ მიყვარს ასეთი დღეები. სადღაც შორს, ლურჯი ცა რომ არის, მაგრამ ძაააალიან, ძააალიან შორს...თან გცივა, თან გწყურია, თან... ათასი თან მოსდევს და ათასივე ერთად შემოგაწვება ხოლმე ასეთ დღეებში ადამიანს..მერე ყველაფერი უაზროა, იმდენად უაზრო, რომ ყველაფერზე ერთად იწყებ ფიქრს, ხანდახან გადაწყვეტილებებსაც იღებ, საშინელება...ახლა დავფიქრდი, მარტო ამინდის ბრალი არ არის ჩემი დღევანდელი განწყობა, თუ ამინდია ესეც???? არ მინდა, მერე იყოს, სხვა დროს, სხვა სამყაროში...

Thursday, October 15, 2009

მერი პოპინსი


ოღონდ ჩათბუნული... ქოლგა რომ ვიყიდე და ჩემს პრინციპებთან დიდ კომპრომისზე წავედი ამ მოქმედებით, ეს მოგახსენეთ მგონი უკვე, ხოდა დადგა ამ ქოლგის აქტიურად გამოყენების დროც, მაგრამ რად გინდა, ისეთი ქარია, ჯერ ეს ქოლგა იღუნება, მერე შიგადაშგ იკეცება (ოღონდ ცუდი ქოლგა არ არის, უქარი და მზიან ამინდში გადასარევად გმაოდგება, ჩანთაში რომ მიდევს ხოლმე, მტერს თვალს უბნელებს ისეთია) და დღეს, აგერ უკვე მეორე მესამე წვიმიან დღეს აღმოვაჩნე, რომ იდეაში ხომ კონცენტრირებული უნდა ვიყო იმაზე, რომ არ დავსველდე, მე კონცენტრირებული ვარ იმაზე, რომ ქოლგა არ წამართვას ქარმა, და ვებღაუჭები ორივე ხელით (მერე ხელებიც მეყინება), მერე ვცდილობ გავასწორო და ქოლგის ფორმა მივცე იმ ნივთს, ხელში რომ მიჭირავს, თან ამ დროს სვლას არ ვანელებ, რას ამბობ, ცივა და თან მეჩქარება, ტან ვცდილობ გვერდი ავუარო ზუსტად ჩემს მდგომარეობაში მყოფ ვინმე გაჭირვებულს და ვააარ ასე, ყველაზე დიდი გამართლება ის არის, ვინმე საწვიმარიანი კეთილი ადამიანი თუ გამოივლის (ჩემზე მაღალი უნდა იყოს) და ისიც წამაშველებს ხელს და მერე ასე, მთელი ბუდაპეშტის დახმარებით გამართული ქოლგა იმ ქუჩის კუთხემდე მიცავს წვიმისგან, მერე ისევ თვიდან იწყება...არადა, ის პარკი რამენაირად ხომ უნდა გადალახო უნივერსტეტამდე...უხ, ძალიან გაჭირვებაში ვარ რა...

Wednesday, October 14, 2009

ბრრრრ


ისე აცივდააააა, რაც რამ ტანსაცმელი გამაჩნდა ხო მეცვა დღეს, მაგრამ კიდე ვნანობდი, რატომ მეტი არ მაცვიათქო. ოღონდ არ ვხუმრობ და ოღონდ რომ ვიცი ხოლმე ზამთარში მოკლესახელოებიანით სიარული, ისე კი არ მეცვა, მართლა ყველაფერი მეცვა. ამდენი ტანსაცმელი მას მერე არ მცმია, რაც ლაპარაკი ვისწავლე (ანუ დედაჩემი ერთპიროვნულად აღარ წყვეტს ჩემი ჩაცმის საკითხს) ხოოოდა, მაინც გავიყინე. არადა, უნივერსტეტში ისე ცხლოდა, მეცადინეობის ნაცვლად ნელ-ნელა გახდას მოვუნდი, მერე ჩაცმას და კი მოვიდა წამოსვლის დროც... ხოდა ასე. ახლა ვარ გაყინული და ვფიქრობ რა დავწერო. და გამახსენდა რომ ამის დაუწერლობა არ იქნება, როგორ არსებობენ კეთილშობილი ადამიანები კვაჭის სახით და როგორ დამალევინა მე გაყინულს, მარტოსულს და მიუსაფარს დღეს ვირტუალური ყავა...ხოდა ასე, მე მიყვარს კვაჭი!!!!

P.S. ყავაზე შემოთავაზებებს ვიღებ :)))) ეს იმ შემთხვევისთვის, ვინმეს გული თუ დაგწყდათ...

Tuesday, October 13, 2009


ამას შემოდგომა აღარ ქვია, ნამდვილი ზამთარი მოვიდა :( ისეთ ქარი იყო დღეეეს... გადაირევი! ხოდა ჩემმა სტატისტიკის ლექტორმა გადაწყვიტა, რომ სტატისტიკით ჩვენი ტანჯვა საკმარისი არ არის და კონდენციონერი ქონდა მთელი ორი საათი ჩართული. ასეა გენაცვალე, არ არის ადვილი აქ სწავლა, აბააა! სხვა არაფერი, სტანდარტული დღეები, სტანდარტული ამბები, მაგრამ ველოდები, რაღაც კარგი იქნება, ვიცი ;)

Monday, October 12, 2009

წვიმს..


მთელი დღეა არ გადაუღია, თან ცივა....რაღაცა მეც ისე ვარ, ამინდის შესაბამისად. მეძინება, არაფერი არ მინდა, წვიმის სმენა და რაიმე კარგის კითხვა მინდა, არ არის კარგი უცხო ქალაქში წვიმა...მოვიწყინე. კარგი ის იყო, რომ ეგერის სურათების ნაწილი მოვიპოვე და ვათვალიერებ ახლა და მიხარია. კიდევ ის, რომ დღეს სამმა ქართველმა სტუდენტმა ქართული ღვინისა და პოეზიის საღამო მოაწყო. ღვინო უნგრული იყო და ლექსებს ინგლისურად კითხულობდნენ, მაგრამ კუსტარულად დამზადებული ხაჭაპური ქონდათ და ეს საღამოს საუკეთესო ნაწილი იყო :))))

P.S. სურათს რაც შეეხება, არც თემატურია და არც არაფერი, მაგრამ ახალია და თითქოს მომწონს და მე ხო ხამი ვარ და როგორ მოვითმენდი ახლა ეს რომ არ დამედო???

Sunday, October 11, 2009

მიწისძვრა, იუსტიცია და მოგონებანი გარდასულ დღეთა....

მიწისძვრა ყოფილა თბილისში, იმედია ყველაფერი კარგადაა :) ბუდაპეშტში მიწისძვრები არ იცის ალბათ, ჯერ არ ყოფილა..ისე, შარშან 11 ოქტომბერსაც იყო თბილისში პატარა მიწისძვრა, სამი ბიძგი, იუსტიციაში ვიყავი, ტრენინგს ატარებდა მაშინ ჯერ კიდევ ჩემი რიგითი თანამშრომელი და მომავალში კარგადშეფერებული უფროსი ;) ჩემი ტრენინგი მქონდა მე ჩასატარებელი, მაგრამ ვინ გამიშვა, საერთო დამაწიოკებელმა ერთს ტრენინგის ჩატარება და მეორეს ტრენინგზე ჯდომა მოგვისაჯა. ხოდა ვიყავით ასე, საერთო გაჭირვება გვქონდა მაშინ და შევჩიოდით ერთმანეთს :))) შაბათი იყო, ჭირივით მეზარებოდა იუსტიციაში მისვლა, თან მარტოს, თან დილიდან და თან მთელი დღით :( კეთილი ადამიანებიც არ აღმოჩნდნენ კეთილები და არ შემომიერთდნენ მაშინ, ხოდა მერე კი გავცივდი კიდეც და ლიმონიანი ჩაიც კი ვსვი ბევრი :)))))) მაგრამ ეგ სხვა თემაა, ხოდა ვართ ამ ტრენინგზე, ღაღადებს ტრენერი ადმინისტრაციული წარმოების სხვადასხვა საკითხებზე და უცებ, მაგიდა აზანზარდა. მე რა შემაშინებდა, ჩემს კაბინეტში, მეტროს ყოველ გავლაზე თაროებიდან ბაინდერები ცვიოდა ხოლმე და აუდიტორიას გადავხედე, არიან გადაფითრებულები და მაგიდას მოჭიდებულები (ისე, რამდენიმე კაცი არ ჩანდა, შეიძლება მაგიდის ქვეშაც იყვნენ, რას გაიგებ) ხოდა მე ოლიმპირი სიმშვიდით გამოვაცხადე, ნუ გეშინიათ, აქ მეტრო გადის და ძველი შენობა რომ არის იმიტომ აქვს ასეთი ვიბრაციათქო. არ უნდოდათ დაჯერება, მაგრამ გავიგიჟე თავი, რას მასწავლით, ნახევარი წელია უკვე ასეთ პირობებში ვმუშაობთქო და დამშვიდნენ, მადლიერი თვალებით შემომხედეს (რა ვიცი, ეტყობა პათოლოგიური შიში ქონდათ მიწისძვრის, თორე რა მნიშვნელობა აქვს რატომ გაზანზარებს) ხოდა დავუბრუნდით ფორმალურ ადმინისტრაციულ წარმოებას და მერე სანატრელი ლანჩის დროც მოვიდა. წახეტნენ ჩინურში (მე მაშინაც არ მიყვარდა ჩინური სამზარეული და იუსტიციის კედლებში დავიწყე მარტომ ბორიალი, ჩემს ჯინაზე არავინ იყო იქ, სხვა დროს ღამეც არ მოგასვენებდნენ!!!) ხოდა რო მობრუნდნენ, კი მომიტანეს ამბავი, სამბალიანი მიწისძვრა ყოფილა, სამი ბიძგით!!!! უფ, რა ვიცი, მე კი მართლა მეტრო მეგონა და...ზუსტად ეგრე აზანზარებდა ისიც!!!! ხოდა ასე...

Saturday, October 10, 2009

თუ კიდევ დღევანდელი დღეა




ვაიმეეე, ახლა შემოვედი სახლში, მმმაგრად მეძინება, მაგრამ მაინც დავწერ, რომ ვიყავი ექსკურსიაზე ქალაქ ეგერში. ბუდაპეშტთან ახლოს არის, ძველი ქალაქია, ციხე უნდა დაგათვალიერებინოთო და გიდი დაგვიქირავეს, რომლიც ისე გვიყვებოდა ამ ციხის ისტორიას, იტირებდი. არადა, ერთი ჩვეულებრივი გალავანი იყო. ნოსტალგიის ბრალი არ არის, საქართველოში მართლა ნებისმიერი ციხე სჯობს ამას და ისტორიაც ყველა მათგან უფრო საინტერესო აქვს, გადაგვაყოლეს ამათმა თურქებთან ორჯერ ვიომეთო, ნეტა დაგვათვლევინა ქართველებს ვისთან რამდენჯერ გვაქვს ომი გადავლილი და რაღა გვინდა მეტი :)))) სხვა მხრივაც კარგი იყო, ვიცინეთ, გავერთეთ. ვაიმეეე, ვიცინეთ არ ერქვა ისე ამას, მაგრამ ყველაფერს ხო არ დავწერ :)))) მერე ღვინის სარდაფში წავედით და გავსინჯეთ ექვსი თ რვა სახეობის ღვინო, მართალია ყველა ერთნაირად არ მომეწონა, მაგრამ მაინც კარგად გამოვთვერით სტუდენტებიან პროფესორებიანად :) ხოდა ასე, ახლა ჩამოვედი და რომ არ მეძნებოდეს და ჩემს ტანსაცმელს ღვინის სარდაფის სუნი არ უდიოდეს, ყველაფერი კარგად იქნებოდა :)

Friday, October 9, 2009

რა გითხრა, რით გაგახარო...

უთენია ხო მივეხეტე ამ უნივერსტეტში, ლექტორიან სტუდენტებიანად, ყველას გვეძინა და უმარტივეს არითმეტიკულ მოქმედებებს ვერ ვასრულებდით (ვერც პროფესორი, ხაზს ვუსვამ!!!) ხოდა მერე აღმოჩნდა რომ შემდეგი ლექცია გვიცდებოდა, ანუ საქმე არაფერი მქონდა, სამეცადინოც არაფერი დიდად, მომდევნო კვირის მიმდინარე რაღაცეები და სულ ეგ არის და აი, ასე ვარ მას მერე, მოვედი სახლში, ვიბორიალე, ვიბორიალე, ზოგი რამ გავაფუჭე, ზოგი ვერ, ვიმეცადინე ნაწილობრივ, ვიჩათავე ნაწილობრივ, რაღაცეებს ვუყურე ნაწილობრივ.... ვემზადები ხვალინდელი დღისთვის. ექსკურსიაზე მივდივარ, სადღც ახლომდებარე ქალაქში, კი მოგვწერეს რაც უნდა ვნახოთ, მაგრამ რომ ვნახავ მერე მოგიყვებით :))))

Thursday, October 8, 2009

ქორწილია, ქეიფია, გრიალი...

და მე იქ არ ვარ :( არადა მინდა, აი, უუუუუუუუძალიანმაგრესად მინდა ეხლა იქ ყოფნა, სიძის გაცნობა, უუულამაზესი პატარძლის ყურება, ჩემს მეგობრებთან ერთად მოლხენა და ამქვეყნად ყველაზე საყვარელი არსების ჩახუტება...ხოდა არ ვარ, ხოდა რას იზამ...ასეც ხდება :(((
ხოდა ასე, დავბორიალებ მეგობრების და ნათესავების ქორწილების ნაცვლად ფილოსოფიის ლექციებზე. ამ ლექტორზე რო არ გითხრათ არ შეიძლება. ე.ი ერთი პატარა და საყვარელი მექსიკელია, ძააალიან მრგვალი თავით და ასევე მრგვალი სათვალეებით, ტომარასავით შარვლით, გადმოშვებული პერანგებით და რომელიღაცა მულტფილმის გმირივით. ისე დადის, მთელი კორპუსით იმ ფეხისკენ ტრიალდება რომელსაც წინ დგამს. თან ცოტათი მანიაკი გამოდგა. გადასახადების გადახდისა და საყოველთაო სიკეთის განაწილების პროცესის სამართლიანობას გვიხსნის მაგალთებით: წარმოიდგინეთ, თქვენ უნდა მისცეთ თქვენი ერთ-ერთი თვალი ბრმას (თქვენ ხომ მაინც ორი გაქვთ და ერთი გრჩებათ ანუ), მაგრამ მთავარი აუდიტორიის რეაქციაა, რომელიც იმას კი არ ფიქრობს, რატომ უნდა დაიჩიჩქნოს თვალები, არამედ კითხულობს: მერე, რამდენიმე წლის შემდეგ, მე რომ დავბრმავდე ამ ერთი თვალით, მეც მომცემენ??? ან კიდევ, შეკითხვა: პიტერმა (ერთი საყვარელი, თმახუჭუჭა, კოკროჭინა ამერიკელია) შეჭამა ვიღაც (აღიარებული კანიბალიზმი) არავის აინტერესებს რა დაემართა პიტერს, ყველა კითხულობს ის ვიღაც თანახმა იყო თუ არა პიტერის მუცელში დაესრულებინა სიცოცხლე. ან კიდევ კაზუსი: პოლიციამ აღკვეთა სადომაზოხისტური სქესობრივი აქტი, აუდიტორიის რეაქცია: სახალხო იყო აქტი?- არა! აბა, პოლიციამ საიდან იცოდა, მიწვეულები იყვნენ აქტის საყურებლად???? (ეს ბოლო შემთხვევა და ამ ტიპის შეკითხვები საერთოდ ერთი წყაროდან მოდის მუდმივად და ესაა რომ გვიხალისებს ცხოვრებას). მოკლედ ვერთობით რა, მაგრამ მერე ზოგიერთი იჯერებს რომ შეიძლება უნდა შეგჭამოს. დღეს მთელი დღე ეგ გვქონდა აქტუალურ თემად.
ხოდა ასეა, თუ არავინ შემჭამა მანამდე, ხვალაც დავწერ რამეს!!!!
P.S. არააა, ეს რომ არ დავწერო არ შეიძლება. და ჩემმა მეგობრებმა კარგად გაიგონეთ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! არამეგობრებმაც :) დღეს კომპლიმენტი მივიღე ჯერ მაისურზე (რაღაცა უბადრუკი ბზიკებიანი მაისურია, ძაააალიან სასაცილო), მერე ჩემს განთქმულ საყურეებზე და ეს კომპლიმენტები იმით დასრულდა, როგორ ყველა წვრილმანში იგრძნობა რომ ქალი ხარო!!!!!! კი გავოცდი, მარა ხო არ შევიმჩნევდი :))))))))))))))))))

Wednesday, October 7, 2009

უძრაობის ხანა

მთელი დღეა ასე ვარ, უძრავად. ტახტზე, ლეპტოპით და იმდენად ცოტა სამეცადინოთი, რომ ჯერაც არ მიმეცადინია. ნეტა რა ვაკეთე მთელი დღე????

Tuesday, October 6, 2009

დღე, გასაღები, სოსისი


ასეთი დღე იყო. რაღაც ძალიან გამიტაცა იმ აზრით ტკბობამ, რომ თითქოს ისე გათენდა პრობლემა არ შემქმნია არაფერზე და სახლთან მოსულმა აღმოვაჩინე, რომ გასაღები მქონდა დაკარგული...არავინ იცის როგორ მეზარებოდა უკან წასვლა, მაგრამ საკეტის გამოცვლაზე ფიქრიც კი უფრო დამეზარა და წავედი. რა გინდა არადა რომ ქნა, ქუჩა კი ვიცოდი დაახლოებით, სადაც შეიძლებოდა დამეკარგა გასაღები (სამი ალბათობა მქონდა: 1.დილით კარში ჩავტოვე 2. ნაგავი რომ გადავყარე, გასაღებიც მივაყოლე 3. ქუჩაში, ჩანთიდან რაღაცეები რომ გადმომიცვივდა, იმათ გადმოყვა) ხოდა წავედი, მაგრამ არავინ არ მეტყველებს და არავის ესმის ჩემთვის ნაცნობი ენები, შევედი ერთ მაღაზიაში, ვუხსნი შეჭირვებული სახით ჩემს გამოუვალ მდგომარეობას და მიღიმის გამყიდველი და თვს მიქნევს გახარებული. სამჯერ რომ ვკითხე გასაღები ხომ არ მოუტანია აქ ვინმესთქო და კიო, კიო რო მეძახა და გასაღები არ მომცა წამოვედი. პოლიციელი დავინახე ქუჩაში, ვიფიქრე მეშველათქო, მაგრამ რად გინდა (კინაღამ დამაპატიმრეს) ვეკთხები ინგლისური თუ იცითქო, გერმანულად მპასუხობს ცოტა მესმისო, გერმანულად ვეკითხები გასაღებზე, ინგლისურად მპასუხობს ვერ გავიგეო, მოკლედ, გადავწყვიტე ფანტაზიისთვის მომეხმო და ჯიბეზე რომ გასაღები ეკიდა იმაზე ვანიშნებ, როგორც კი მოძრაობა დავიწყე დაიძაბა, მისი ჯიბისკენ რომ დავიხარე სუ გადაირია (რა ვიცი, რა ეგონა) ხოდა გადაიკეტა ქუჩაზე (ჩიხია პატარა) მოძრაობა, მოვიდა სასეირნოდ გამოსული მოხუცი ბებო, მუშა, ბანკის თანამშრომლები, გამვლელები და გვიყურებენ ამ ჩემს დაბნეულ პოლიციელს და მე. მე უკვე გონი აღარ მეკითხება, საღამოს ხუთი საათია და საერთოდ ლუკმა არ მიჭამია ჯერ და მინდა გასაღები და ამ პოლიციელის შიშები ბოდიში და არ მაინტერესებს. ხოოოდა, კონსილიუმმა დაასკვნა: ბებომ, არ ვიცი ზუსტად რა თქვა, მაგრამ მე სანდომიანი სახით მიყურებდა და პოლიციელს ამშვიდებდა, ბანკირები მათვალიერებდნენ (ეგენი ხო არაფერში არ გამოგადგებიან იხ. პოსტი ბანკები), ვიღაცეები რაღაცეებს ამბობდნენ და ბოლოს მუშა მოვიდა და მათ ფონზე ბრწყინვალე ინგლისურით მითხრა, ამათ ახლა არაფერი არ ესმით შენი გასაღების და წამოდი, მე გიშველიო და წამიყვანა გასაღების ასლის დასამზადებელ სახელოსნოში. უიმე დედაააა, რა დავაშავეეეეე! მოკლედ, ბოლოს ამათ რომ დავეხსენი ხელიდან შევედი მომდევნო მაღაზიაში და ისეთი სახე მქონდა ის გამყიდველი ბიჭი ლამის სახლში წამომყვა, მარტო როგორ მიხვალო და ისე, გასაღები დავკარგემეთქი ლამის ტირილით რომ ვუთხარი, აბა, რა ეწერაოოოო? აგაშენა ღმერთმა! გადავრჩი მოკლედ! ახლა ეს გადავრჩი, მაგრამ გასაღების პოვნის ბედნიერებამ სამწუხაროდ შიმშილის გრძნობა ვერ მომიკლა და მივლასლასდი მარკეტამდე, იდეაში მაიონეზის ყიდვა მინდოდა მარტო, მაგრამ მშიერი რომ მაღაზიაში არ უნდა შეხვიდე ვერ ვისწავლე...ხოდა ოდესღაც სახლამდეც მოვაღწიე და სოსისის შეწვა განვიზრახე, ეს ჩემი მეზობელიც დავპატიჟე და მგონი კალენდარში წითლად მოხაზავს დღევანდელ დღეს, გადაირია, გაგიჟდა, თან ორი ცალი სოსისი რომ შევუწვი სულ შეიშალა და მოკლედ, ის კი გემრიელად ვჭამეთ (სოსისის შეწვაც რომ ვიცი აღარ ვამახვილებ ყურადღებას) მაგრამ ეს ისეთი აღფრთოვანებული დადიოდა, ჯერ მეკითხებოდა ეხლა მე რითი გცე პატივიო და ბოლოს დედა და ძმა გამაცნო სკაიპით...ასეთ დღეში ვარ აი!

Monday, October 5, 2009

სტატისტიკასტატისტიკასტატისტიკა


გამომეტენა უკვე ტვინი ამდენი ფორმულებით და ათასი ქლიბობებით, აღარ შემიძლია, მაინც გამოვნახე ჩასუნთქვის ხუთ წუთი და გეტყვით რა დღეშიც ვარ. ე.ი. სულ მეზარებოდა ამის წაკითხვა და მეტი გზა რომ აღარაა, ხვალისთვის რომ უნდა წავიკითხო, კი მოვაგროვე სამოცი ფურცელი :((( ხოდა ვზივარ ახლა და ვურახუნებ თავს, მაგრამ ყველაზე დიდი უბედურება იმის მერე რომ არ მაინტერესებს, ის არის, რომ არ მესმის რაში შეიძლება გამომადგეს (ფილოსოფიის ნაირსახეობაც ასეთივე გამოუსადეგარია, მაგრამ საინტერესო). აი, ვთქვათ გავბრიყვდი და მეცნიერული მუშაობა და კვლევის ჩატარება მომინდა. ნუ, ამის ალბათობა რამდენია, სტატისტიკოსებმა დათვალონ, მერე კაი, ვთქვათ ისეთ დონეზე გავბრუყვდი რომ კვლევის მეთოდად რაიმე სტატისტიკური ანალიზი ავირჩიე, ეს კიდე უფრო მინუს უსასრულო ალბათობა, ვთქვათ გაბრიყვებასთან ერთად გამოვყეყეჩდი კიდეც და ჩავატარე კვლევა, გამოვკითხე საშუალო ასაკისა და სქესის ადამიანები მათი სხეულის საშუალო ტემპერატურის გამოსარკვევად და მიკავია ხელში ფურცლების დასტა, ვერ გავიგე, ამდენი თუ ვქენი, ერთ სპეციალისტს ვერ ვიშოვნი რომ ამ ყველაფერს დიაგრამის სახე მისცეს???????

Sunday, October 4, 2009

ერთი..

ათამდე თვლა იცი? მოდი ერთად დავითვალოთ...ერთი თვე გავიდა რაც აქ ვარ, კიდევ ცხრა დარჩა, მთელი 37 კვირა :))) უფრო სევიდიანად და რომანტიულად არ დავწერ! რა საჭიროა :)

Saturday, October 3, 2009

ასეც ხდება


ხანდახან...რაღაც ოქტობერფესტის მსგავსი მაოწყვეს ბუდაპეშტშიც და ავდექით და წავედით, ქართველები და რუსები. საერთოდ, რაღაცა საოცარი ფესტივალი იყო, ჯერ ის რომ ოქტობერფესტი ერქვა, მერე ის, რომ აკორდეონზე უკრავდა სცენაზე ორი შემსრულებელი არც მეტი არც ნაკლები რუსულ და უკრაინულ სიმღერებს, ცოტაც რომ დავრჩენილიყავით, შეიძლება სულიკოც დაეკრათ რაიმე ფორმით :))) სხვა არაფერი, ვიცინეთ, დავლიეთ, გაავერთეთ, მე წამოვედი...მანამდე კი ძალიან საქმიანი ქალი ვარ დილიდან და ძალიან ვიფერებ ამ საქმიანი ქალის იმიჯს. როგორც ამბობენ საეჭვო ტექნოლოგიებით დავამზადე მაკარონი და ისეთი გემრიელი იყო, გადავირიე, არადა, ძალიან მშიერიც არ ვიყავი...მაინც მეგემრიელა...საკუთარი შრომა მაინც რა არის, გადაირევი :) ასე რომ, დღეიდან ვიცი კარტოფილის და კვერცხის შეწვა, მაკარონის მოხარშვა!!!!! არ ვარ დასაწუნი ქალი :)))) კიდევ სოსისები ვიყიდე და ამ კვირაში მაგის შეწვასაც ვცდი და ეგეც მეცოდინება ;) ასეა გენაცვალე, ხაჭაპურის ცხობა თანდაყოლილი ნიჭი კი არ არის!!!!! (ჩემი დაკვირვებით)...

Friday, October 2, 2009

ვწერ იმიტომ, რომ შევეჩვიე, მგონია რომ უნდა ვწერო, მგონია ვალდებულებაა, აქამდე ყოველთვის ვაცნობიერებდი, რომ ეს ბლოგია, რაღაცა საჯარო , ყველასათვის ხელმისაწვდომი...უკაცრიელი, მაგრამ მაინც...ახლა რაღაცა ზღვარს ვკარგავ, მალე შეიძლება დღიურად მექცეს ეს საიტი, ვგრძნობ, მალე შეიძლება ყველაფერი დავწერო, ყველაფერი ვთქვა, არ ვიფიქრო იმაზე, თუ ვინ წაიკითხავს...აი, დავიწყე ხო ასე წერა?! შეიძლება კარგია, შეიძლება ცუდი...არ ვიცი რა მინდა...რაღცა უაზროდ ვარ, მარტო ვარ და არ მომწონს ეს მარტო ყოფნა, ჩამოდით ვინმე, გადაგმალავთ ტახტის ქვეშ და გაიზიარეთ ჩემი მარტოობა

Thursday, October 1, 2009

Bitter October

სამყაროში არსებობს განუყოფელი სიტყვათშეთანხმებები, მარადიული მოვლენები, მუდმივი ემოციები. ხანდახან ყველაფერი გამოდის, ხანდახან ვერ გამოდის, ხანდახან არ გვინდა გამოვიდეს. დრო ხან გადის, ხან არა. მზე ყოველთვის ამოდის და არა მარტო ჩვენთვის. ამნეზია დღემდე ამოუხსნელი ფენომენია ჩემთვის. ადამიანებს ვიძენთ, მერე ვკარგავთ, მერე ახლებს ვიძენთ. სამყაროს მუდმივობა არ იცვლება, შესაკრებთა გადაადგილება ხდება მხოლოდ, მოცემულობათა ფერიცვალება, გარდაცვალება. ადამიანი ცხოვრობ სამყაროში და თავად ხარ სამყარო. ჯერ არ ვიცი რამდენი სამყარო არსებობს, თუ გავიგე, გეტყვით. უამრავი რამე ვერ ამომიხსნია ამ ცხოვრებაში, საკუთარ თავში. დროს ველოდები, აგერ უკვე რამდენი ხანია დროს ველოდები. ოქტომბერი დადგა მეგობრებოოოო..........