ერთ-ერთ ჰოლივუდურ მელოდრამაში ვითარდება ასეთი სიუჟეტი, მთავარი გმირების სასიყვარულო ისტორიის ცრემლიან-ტკივილიან-ვნებიანი პერიპეტიების ფონზე, მთავარი გმირი ქალის მეგობარი და მასთან ერთად მობინადრე, ოდნავ უცნაური გოგონა ჩნდება მუდმივად. არ ვიცი ეს მეორეხარისხოვანი, თითქოს უფერული გმირი ისედაც უცნაურია, თუ, როგორც იტყვიან, „ცხოვრებამ მოიტანა“, მაგრამ მისი გაჭირვება, უბედურება და უცნაურობა იმაში გამოიხატება, რომ დანევროზებულია და ამ ნევროზის წყაროცა და გამოვლინებაც ერთი უწყინარი ჩიტია. ეს ჩიტუნია ამ გოგოს ფანჯარასთან ჭიკჭიკ-ჟჭურტულებს მუდამ, რაც ამ საწყალი პერსონაჟის უძილობას და უკიდურეს სულიერ აშლილობას იწვევს, გოგო ყველაფრისთვის მზადაა, ოღნდ ეს არამზადა და არდამაძნებელი ფრინველი მოიშოროს თავიდან. ესაა ძირითადი არსი, მერე კი იყიდის სანადირო თოფს და კაცს და ჩიტს ერთად მოინადირებს და ბაც, ჯადოსნურ კოცნასთან ერთად ჩიტიც შეუყვარდება, მაგრამ ეს მერე ხდება და ამ ეტაპზე მე არ მაინტერესებს, მე ჩიტებით უფრო დავინტერესდი ამ ბოლო დროს. გავიგე ბატონო, რომ გაზაფხული მოვიდა და აჟღურტულდნენ ეს პატარა სიხარულები, აგერ, ჩემი ფანჯრის წინ და ოდნავ ზევით. ზუსტ ადგილსამყოფელს ვერ ვადგენ, სავარაუდოდ სახლის სახურავზე სხედამ მუდმივად. არიან მრავლობითში და ჟღურტულებენ ხმაშეწყობით და მონოტონურად, ოღონდაც რაც თავიდან ცოტა უცნაური და ახლა ცოტა გამაღიზიანებელია ის არის, რომ ჟღურტულ-ჭიკჭიკებენ მუდმივად, ოღონდ ეს მუდმივად მართლა მუდმივადაა, 24 საათის განმავლობაში. წესით ჩიტები ხო იძნებენ? მე ვიცი რომ იძინებენ და ძილში ვერ ჭიკჭიკებენ, ესენი ან არ იძნებენ ან მე რომ ორი მგონია, ოთხნი არიან და მორიგეობით სძინავთ, არ ვიცი. თავიდან გაზაფხულივით შევხაროდი ამათ, პირველად შებინდებულზე მომესმა მათი ხმა და ცოტა კი გამიკვირდა, მაგრამ მესიამოვნა, დილის 6 საათზეც მსიამოვნებს რომ მესმის, მერე რა, რომ მეღვიძება, მაინც მსიამოვნებს, მაგრამ ახლა უკვე მაფიქრებს მათი ამბავი. ასე მუდმივად და ასე ერთნაირად რა ნახეს??? თუ ჩიები არიან, როგორ არ მობეზრდათ და თუ რადიოა, ხო უნდა დაუჯდეს ელემენტები, არა?
ხოდა ასე, ის, ზემოთხსენებული გოგო მახსენდება სულ და ის ფილმიც ვერ გავიხსენე, რომ ვუყურო და ჩიტებზე ნადირობის რამდენიმე ხერხი გავიხსენო, მარტო სანადირო თოფის ეპიზოდი მახსოვს და ასეთი გულქვაც ვერ ვარ (თან, იმას ფანჯრის წინ ყავდა და მე სად ვისროლო ჭერში თოფი).
ხოდა ასეა.
ერთი დაზუსტება, ნამვილად ვიცი რომ ობიექტურად ჭიკჭიკებენ ეს ჩიტები და არა ისე, ზოგიერთმა რომ შემომაპარა, იქნება ტვინშიო.. :)))))))))))