Monday, April 26, 2010
უდროობაში...
შუაღამეს გადაცდა, კარგა ხანია.. კომპიუტერთან ვზივარ ახლაც. დილიდან ასე ვარ, მგონი. თავს ვაჩვენებ, თითქოს თემას ვწერ. სინამდვილეში აზრის ნატამალი არ მიჭაჭანებს თავში, უფრო სწორად, შესაფერისი აზრის ნატამალი. ყველას ძინავს. ასე მგონია, მთელ სამყაროს ძინავს და სუუუულ მარტო ვარ ქვეყნიერებაზე. სკაიპს შევხედე იმედის თვალით, სამიოდე კონტაქტი ციმციმებს მწვანედ. საოცარია, ორ მათგანთან ჯერ კიდევ გუშინაა, ერთთან უკვე ხვალ გათენებულა. მე კი აქ, დროისა და სივრცის მიჯნაზე ვარ მარტო, არაფრის შაუგულში, უდროოდ, დაძნებულ სამყაროში და 'ქრიან ფარდები უსიტყვობაში'....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment