იუსტიციის მარგალიტები

რაზე გამახსენდა არ ვიცი და ჩემი მოქალაქეებთან ურთიერთობის ერთწლიანი გამოცდილება მინდა გაგიზიაროთ. ე.ი. ყველაფერი წიყება იმით, რომ საჯარო სამსახურში მუშაობის დაწყების შემდეგ ადამიანები იყოფიან მოქალაქეებად და დანარჩენებად. მოქალაქეები არიან ადამიანები, რომლებიც გამუდმებით გწერენ ან რეკავენ ტელეფონზე (მნიშვნელობა არ აქვს სად და რა საკითხზე)და გამუდმებით უკმაყოფილონი არიან. ამ მოქალაქეების საკითხს თავიდანვე სერიოზულად მოვეკიდე, რაღაც წილად მეცოდებოდნენ, რაღაც წილად ვიცოდი, რომ მათ წინაშე ანგარიშვალდებული ვიყავი, რაღაც წილად უფროსი პირდაპირ მავალდებულებდა, მოკლედ მრავალი მიზეზი იყო რატომაც ვპასუხობდი ტელეფონს მუდმივად, ვუსმენდი ბოლომდე და ყურადღებით და ყველანაირად ვცდილობდი გადამეჭრა ან შემემსუბუქებინა მათი პრობლემა. საჯარო სამსახურში აღმოვაჩინე, რომ ჩვენს ქალაქში კიდევ არიან კოლორიტები, მოქალაქეები, რომლებსაც ყველა საჯარო დაწესებულების ყველა თანამშრომელი იცნობს, ზოგი მათგანის ხსენებაზე შეხვდები რეაქციას „ააა, ხო“, ზოგისაზე - „უიიი“, ზოგისაზე - „ვუი“ და ზოგისაზე - არა, ეს ცალკე უნდა აღვწერო, ესაა კატეგორია „მარიამ ჭანტურია“. ესაა კატეგორია, რომელიც ტელეფონზე რეკავს, იწყებს ტირილით, გადადის კივილზე, გდებს კუბოში (ყველა შესაძლო და შეუძლო, წარმოსადგენი და წარმოუდგენი წყევლა-ლანძღვა-გინების კრებითი სახელი), მერე ისევ ტირის, მერე ისევ კივის და მერე ტელეფონს გიკიდებს. მთელს ამ 15 წუთიან ინტერვალში საინტერესოა ნაწილი, სადაც ცდილობ გაარკვიო რა საკითხზე რეკავს მოქალაქე, მაგრამ ამაოდ, ყოველ ამოთქმულ ბგერაზე იღებ პასუხს: „შენ შეგჭამა შავმა მიწამ და არ გაიხარე ამ ქვეყანაზე!“. ეს კატეგორია წევრთა ნაკლებობას არ უჩივის, მაგრამ ასეც რომ არ იყოს, თუ ვინმეს შეხება ჰქონია დამეთანხმება, რომ თუნდაც მხოლოდ მარიამ ჭანტურია საკმარისია, რადგან რეკავს ყოველდღე და მთელი დღე (თურმე ყველა საჯარო სამსახურში), ითხოვს გადაურეკო, თუ დასთანხმდი გწყევლის, იმ მოტივით რომ მისი ტელეფონი არ იცი, თუ ნომერი უთხარი, გეჩხუბება, რომ ტელეფონი გათიშული აქვს, თუ სხვა ნომერი სთხოვე, გიკივის, რომ ასე აწამებ მოქალაქეებს, თუ უთხარი, რომ მან დაგირეკოს ისევ გწყევლის, იმიტომ რომ ახალ ქსელებზე დარეკვა ფასიანია, თუ მინისტრის მოადგილე არ შეხვდება ორივეს გწყევლით, თუ შეხვედრაზე დაიბარე - „თქვენ ჩაცვივდით ჩემს დღეში და თქვენ დაგეყარათ შავი მიწა, არ შემიძლია მე სიარული და ნუ მაწვალებთ!". მოკლედ, უიმედო კატეგორიაა!
ახლა რომელი კატეგორიაც უნდა აღვწერო, ასეთ კატეგორიასთან ერთხელ ურთიერთობის მერე სასტიკად ამიკრძალეს და საკუთარ თავსაც ავუკრძალე მოქალაქის მოთხოვნით გარეთ გასვლა (მე კიდევ გადავრჩი, ათას ინტრიგნობას აქვს ხოლმე ადგილი). მოკლედ, ახალი დაწყებული მაქვს მუშაობა და ზეეეეე-ენთუზიასტურად ვეკიდები ყველაფერს და მირეკავს მოქალაქე. ბევრი ტირილის შემდეგ მთხოვა, მოადგილე თუ ვერ შემხვდება, შენ მაინც გამოდი, უნდა გნახოო. ნუ, გავედი და მისაღებში დგას ქალი, ნორმალური, ადამიანი! რომ დამინახა და მიხვდა ვინც ვიყავი და მოიცაო შეჰყვირა და დაიწყო გახდა, ვაიმე გამისკდა გული, ვუყურებ საშვთა ბიუროს თანამშრომელს და უემოციო სახე აქვს, მესამედ იხდის უკვეო. წელსზევით ყველაფერი რომ გაიხადა მანახა ნაოპერაციები ხერხემალი და დაიწყო ახლა ბინტის შემოხსნა, აი, რკინების გამოღების მცდელობაზე, ისე ვიკივლე, რომ სამ წამში ჩაიცვა ზუსტად. მთელი დღე მაკანკალებდა და ერთი თვე მესიზმრებოდა იმის რკინაგამოჩრილი ხერხემალი, კინაღამ გადავყევი :((( მას მერე შევეჩვიე რაღაცეებს...
არის კატეგორია ქალბატონი ნუნუ (გვარს შეგნებულად არ ვასახელებ, თუმცა ყოველ ჯერზე, როდესაც მირეკავდა, სახელი არასოდეს უთქვამს, გვარით მოიხსენიებდა საკუთარ თავს), ძალიან საინტერესო ქალი, ყოფილი თამადებობის პირი, ბოხი ხმით, მკაცრი ტონით, რკინის ლოგიკით, ალოგიკური შეტევით, ბოლოს ბოდიშის მოხდით და ჩემს გარდა (ეს ალბათ ყველაზე ვრცელდებოდა ვისაც ელაპარაკებოდა) ყველა დანარჩენი თანამშრომლების დალანძღვით, ოღონდ, გემრიელად ილანძღებოდა, ძარღვიანად. :)))
კატეგორია - „გოგონა, ისევ ჩვენ გაწუხებთ“, ოღნდ ეს ჩვენ სულ ერთი და იგივე ადამიანი იყო, რომელსაც ისე ეუხერხულებოდა კუთვნილი თანხის შესახებ ინფორმაციის მისაღებად რომ რეკავდა, ხმა უკანკალებდა და მე ამაზე ისე გული მიკვდებოდა, რომ ტელეფონის ერთ ბოლოში მე ვყლაპავდი ცრემლებს და მეორე ბოლოში -ის. ოღონდ ახლა თავი უნდა ვიქო. ამ ადამიანს როგორც ჩანს მანამდე არავინ უსმენდა და მე ხო 225 ნდობის ტელეფონად გადავაკეთე და ყველას დაყვავებით ველაპარაკებოდი და ჯერ ამაზე აღფრთოვანდა, მერე, როდესაც გავარკვიე მისი საკითხი,უფორისიც გავარკვიე საქმის არსში და რეალურად მოუგვარდათ პრობლემა. მას მერე ისევ მირეკავდა, ისევ იმავე ტექსტით: „გოგონა, ისევ ჩვენ გაწუხებთ“ და დღესასწაულებს მილოცავდა, ჩემს ამბებს კითხულობდა, შეიძლება ითქვას, ოჯახებით დავახლოვდით :))))
იყო კატეგორია „გამოდი, შეგხვდები, რამე კი არ იფიქრო, 30 წლის ვარ და მაგარი ხმა გაქვს“, ოღონდ მართლა :))))))))))))
ერთი ქალი მირეკავდა კიდევ, კვირაგამოშვებით, ყველა ტონალობაში მოითხოვდა ერთსა და იმავე აბსურდს და ვერაფრით რომ ვერ ვაგებინებდი, რომ ჩვენთან არ უნდა დაერეკა, ვუსმენდი ხოლმე, მიყვებოდა ოჯახის ისტორიას (ბოლოს ზეპირად ვიცოდი, რამე თუ ავიწყდებოდა ვნერვიულობდი) და კვირის ბოლოს ისტერიულ შეტევას იმართებდა, ამდენი ხანია გეჩხუბები და წყობიდან როგორ ვერ გამოგიყვანეო!!! ასეთი ნერვებიც მქონდა, ოდესღაც :))))
ეს კატეგორია საერთოდ საოცრებაა, კაცი, რომელიც წერილებს გვწერდა თვეშ ერთხელ, მოვალ და მანდ დავიწვავ თავსო და საოცარი ქალი. ე.ი. უნდოდა დოკუმენტის დამოწმება, უჩიოდა ნოტარიუსს, არ მიმოწმებებნო. ახლა ნოტარიუსები კიდევ ცალკე თემაა საერთოდ, მაგრამ ამ ქალის პრობლემა ის იყო, რომ რეალურად არცერთ ნოტარიუსთან არ მიდიოდა და მერე ამბობდა არ დამიმოწმეს დოკუმენტიო. სამმართველოს უფროსთან შეხვედრა შედგა, წესით ყველაფერი უნდა მოგვარებულიყო და მგონია, რომ დამთავრდა ამ ქალის ამბავი და რეკავს საღამოს, ჩხუბობს. გადავირიე, რა გნებავთ, რატომ არ წახვედით სადაც გაგაგზავნეთთქო და, სად წავსულიყავიო, დოკუმენტი აღარ მაქვსო. რა უყავი-მეთქი, გამისკდა გული, ერთი თვეა ამის დოკუმენტები მესიზმრება უკვე და სამმართველოს უფროსზე მეუბნება, მაგას ვანახე და შევცდი რო ვანახდე, გამომტაცა ხელიდან და შემიჭამაო :)))))))))))))) კინაღამ გავიგუდე :))))) მას მერე ორჯერ დარეკა კიდევ და რომ მიხვდა, ვერ დავიჯერებდი დოკუმენტის შეჭმის ისტორიას, უცებ დამშვიდდა, შენ რას გერჩი შვილოო, მე მეხუთე სართულზე ვცხოვრობ, რომ იცოდე და ახლა წავედი, უნდა გადავხტე, მაგრამ იცოდე შენ მომკალიო! მას მერე არ დაურეკავს, იმედია მართლა არ გადახტა.
ვაიმეეე, კიდე ათასი უცხოპლანეტელი რეკავდა, აღარ მახსოვს ახლა კიდევ რაღაცეები, ზოგი ლექსებს მეუბნებოდა, ზოგი ლუიზას ეძებდა, რანაირ გიჟთან არ მილაპარაკია. მუშაობის დაწყებიდან რამდენიმე თვეში, მეგობარმა მითხრა, მაგრად უნდა გახალისოო და ინტერნეტში მაშინ ახალი გავრცელებული ჩანაწერი მომასმენინა, ქალი რომ „ჯორჯია ონლაინში“ რეკავს და ოპეარტორს ეჩხუბება. რამდენიმე ადამიანმა მოვისმინეთ და ყველამ მმმმაგრად იხალისა ჩემს გარდა :)))))))))))))))))))))