როცა ყველა წამი სავსეა და თან ცარიელი, როცა დრო გარბის და თან ერთ წერტილშია გაყინული, როცა ყველაფერი მახსოვს, იმიტომ რომ ყველაფერი მავიწყდება ან უკვე დიდი ხანია დამავიწყდა, როცა შემიძლია წამების სიზუსტით ვთქვა უკვე რამდნეი ხანია არ მიფიქრია ან არ გამხსენებია, როცა ვიცი და არ ვიმჩნევ, როცა არ ვიცი და ვიგონებ...
ასე იყო ყოველთვის...
და დღე იყო უფრო გრძელი წუთისოფელზე..
Thursday, March 11, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment