ძალიან სასაცილოა, როგორ უეცრად იმსხვრევა ქვიშის კოშკები, როგორ ელვის სისწრაფით ვიცვლი ხოლმე ერთი შეხედვით მყარ და წყლაგაუვალ გადაწყვეტილებას, როგორ ყვლეაფერი სულერთია ხანდახან, როგორ, როგორ, როგორ...
ასე სულერთია ხანდახან ყველაფერი, მერე, მეორე დღეს ან კიდევ ღმერთმა უწყის რამდენი ხნის მერე ისევ მინდა კეთილგონიერი ვიყო, ისევ თავიდან იწყება მერე ყველაფერი.
როგორ მინდა ის ხანდახან არ ხდებოდეს ან ასე სულერთი მაინც არ იყოს...
ოოო, დავიღალე...
მეძინება...
ისევ მეძნება..