დღესაც გაზაფხული იყო, დათბა საოცრად და სიცოცხლის ხალისი მომემატა.
საღამოს ისევ მელანქოლია, იცის ხოლმე, გაზაფხულის თბილ საღამოებს მელანქოლიური სიო მოაქვთ თან, მოგონებების მელანქოლიური სიო..
მეც ვზივარ და ვიგონებ.
ხანდახან თავი უკაცრიელ კუნძულზე მგონია გარიყული, ყველაფრის გახსენების და შემდეგ მრავალმნიშვნელოვნად გაღიმების გარდა რომ აღარაფერი დაგრჩენია, მეც ვზივარ, ვიხსენებ და ვიღიმი.
ეს დღეს ვარ ასეთ ხასიათზე, დარწმუნებული ვარ ხვალ ისევ მზე ამავსებს თავისი ენერგიებით, ისევ უაზროდ კარგ ხასაითზე ვიქნები, ისევ ყველაფერი ბირწყინებს და ილაღებს გარშემო.
ზუსტადაც ასეა, რა მოხდა მერე თუკი ვეღარ შევხვდებით...
:)
Friday, March 19, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
ხოო, ახლა ის დროა რაც შეიძლება ბევრი მოგონება შევაგროვოთ. მერე რომ ერთი და იგივეს მოგონებამ არ დაგვღალოს :)
მოგონებასაც გააჩნია :) მთავარია ჭრელი იყოს და ხასხასა :)
xo aba nacrisferi da uniato ra JANDABAD UNDA VINMES :))
:))))) ვიცინე :)))
მაშ ასე, ამხანაგებო, ვაცხადებთ მოგონებების კოლექტივიზაციას :) ხუთწლედის გეგმას დაწვრილებით ბატონი დავითი გაგაცნობთ :)
ჩემებიც შენ დაიმახსოვრე რა, მე ხო იცი უცებ მავიწყდება
ამ ვირტუალურ კოლექტივიზაციაშიც მე დავიჩაგრე??? :)))
ნუ, ჩემებს თუ დავიმახსოვრებ, ავტომატურად შენებიც გამოვა, არა?
ძირითადად კი, მარა რაღაც-რაღაცეების დამატებაც დაგჭირდება. შენ ისეთი ფუტკარივით გოგო ხარ, არ დაგეზარება ეგეც :)
Post a Comment