ყოველ წუთას ვშორდებით...
და აკრძალული სევდის ტოტებით
ერთმანეთს ვუმტვრევთ სულის დარაბებს.
თუმცა, არ შერჩა აზრი არაფერს.
არც ერთგულებას და არც მოლოდინს,
რადგან გმირებად დავრჩით ბოლომდის
და ვერც შევიტყვეთ რომ გვექცა მხარი.
რომ სული ვგვემეთ და არა ლეში
და ის სიწმინდე ჩავკალით ჩვენში
რითაც მდიდარი იყო და არის...
ადამიანი....
0 comments:
Post a Comment